Netgedichten

netgedicht (nr. 7.589):

ogen spraken met een lach

samen in gedachten
zag het wachten in bewegen
ogen spraken met een lach
stilte bleef zo achterwege

eventjes de handen vast
in aandacht overwegen
een enkel woord of een gebaar
gaf richting aan hun leven

samengaan was sprakeloos
in weten wist geluid
een snel vergeten want
passie deelde dan de lakens uit

gevoelens paarden zich
tot hoogtepunt van geven
in het nemen hebben zij
elkaar de tijd gegund

eigen vrijheid kan dus
zegevieren in verstaan
zonder woorden gaan in een
beminnend liefdevol plezieren