warme zoenen in een koperkleurig woud
ik heb mijn vleugels
weer versteld
de flarden opgelapt
mijn kleuren bijgesteld
en kan weer vliegen
je had me weggetrapt
ineens was ik oud vuil
te min om naar te kijken
in blinde haat ging
je agressie over lijken
je ogen openden het weten
niet vergeten hoe het was
we spiegelden de uren
we braken muren af
en liepen uit de pas
we vlogen goud
het zilver schitterde
in bloemen, de nectar
zong van warme zoenen
in een koperkleurig woud
Geplaatst in de categorie: liefde