Netgedichten

netgedicht (nr. 7.609):

als de ramen zijn gesloten

ik wilde niet dat je het zag
de chaos in mijn ogen
een seriemoordenaar misschien
die gedachte kwam steeds boven

een mes lag voor de hand
ik zag het bloed al vloeien
mijn stem is dan verlamd
hij zal me eerst gaan boeien

de kamer is te klein
de deur moet open blijven
mijn ontsnappingskans verkleint
als de ramen zijn gesloten

ik wil wel met je praten
maar je mag niets voor me zijn
ik ben te vaak verlaten
als je me aanraakt doet het pijn

zo gauw ik weg bent heb ik spijt
dat ik niet langer bent gebleven
ik wilde je nog zoveel geven
maar angst verpest het weer altijd