Netgedichten

netgedicht (nr. 7.643):

we sluiten zo vaak kort

het kind in je
wint weer terrein
gaat steeds meer buitenspelen
maar jouw volwassenheid
houdt angstig nog de teugels kort

dat is wat schort in samen
weer de wereld gaan beleven
we sluiten zo vaak kort
omdat die spanning
geen verdriet verstaat

geen begrijpen draagt
van mensen zo dichtbij elkaar
die enkel blijheid willen zien
die op gezichten straalt
in die intense vraag ernaar

wie ben je eigenlijk
het kind of dat wat
nog volwassen lijkt
kies zelf eens voordat
je leven is geweest