inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 7.681):

HILARITEIT

zo nu en dan ontbloten we de tanden
uit angst, om wat als grapje wordt gezegd
en ook al zijn de meeste moppen slecht
we klappen, wringen zweet uit onze handen

gelach in overvloed, het wil ons knechten
het snoert de mond, op onze lippen brandt
een woord dat verder voert, tot op de rand
waar je moet kiezen tussen vluchten, vechten

de conversatie stokt, dreigt te verzanden
en wordt een lijk waar je vergeefs naar dregt
een oeverloze zoektocht langs de stranden

vandaar dat ik maar weinig waarde hecht
aan geschater dat terugkaatst van de wanden
alleen de lach in eenzaamheid is echt

Schrijver: Coenraedt van Meerenburgh, 6 juli 2005


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 634

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
hebus
Datum:
6 juli 2005
Email:
herman.buysgmail.com
niet alleen de versvorm wordt door mij aanbeden. dit is een gedicht dat ik graag lees, dat stil en diep zegt wat humor en lach kan zijn.
humor? lach? verdriet op zijn kop? wanneer men ondanks alles lacht? laatst lacht? vele vragen.
een knap gedicht, Koen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)