de dood werd ontbloot
ik was even thuis
met de zon op mijn kruis
door handen en voeten genageld
ik voelde de dreiging
van naderd onweer riep
luid om mijn vader drie keer
de dood werd ontbloot
door mijn huid te doorboren
water en bloed gaven slechts sporen
zacht rolt de steen
van mijn graf door de kracht
die het opstaan mij gaf
zij zijn gebleven als apostel
van leven, het geloof van de
twijfel zijn ze voor altijd ontstegen
Geplaatst in de categorie: liefde