dat strakt boven groen
ik keek naar je op
je spiegelde hemel
ontmoette in glas
het wit van de wolken
zag jou komen
in blauw dat
strakt boven groen
in een zomer vol dromen
je was geen fata morgana
maar vatte mijn hand
keek naar het land
en zei, kom we gaan
naar het huis waarheen
de wind ons zal dragen
een thuis waar gelukkige
uren zich lengen tot dagen
Geplaatst in de categorie: liefde