inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 7.722):

spiegelt verteblauw

stilte rond het bed
even wordt er niets
gezegd en apparaten
klikken hun tevredenheid
de zieke dommelt weg

wij fluisteren de droom
die was en weten wat
hij daar voor over had
zijn handen tasten
naar een klein houvast

dan opent hij de ogen
zijn zicht is licht gebroken
maar spiegelt verteblauw
hij kijkt naar jou
in een verloren hopen

een wit gezicht
een hoopje mens
zijn laatste wens
gewoon om nog heel even
te mogen blijven leven

Schrijver: wil melker, 12 juli 2005


Geplaatst in de categorie: liefde

5.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 446

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)