Netgedichten

netgedicht (nr. 7.767):

wees je mijn geheime plekjes

ik ben je jochie
we liepen hand in hand
jij had de verre blik van
weten en vooral vandaag
om gisteren te vergeten

ik stapte voor je uit
wees je mijn geheime plekjes
flapte er van alles uit
je kuiste woorden als niet netjes
maar ik groeide in je lach

zag ineens het kind
weer in je komen na een
leven vol met stille dromen
gestopt door jaren werkeljkheid
je was je jeugd een tijdlang kwijt

nu dol je me en holt vooruit
je ogen gaan ontdekken
wat in tijd verborgen bleef
in mijn armen voelt je warme lijf
dat in samen alles leeft en blijft