Netgedichten

netgedicht (nr. 7.779):

geef je wolken om te spelen

je gooit ballen hoog
andere handen vangen
je fluit een lied, de tonen
blijven ergens hangen
je voeten dragen je alleen
ze gaan nog nergens heen
de weg is onbetreden

je ogen zien geen horizon
de lucht kun je niet pakken
je hoort de mensen wel
maar voelt de grond
onder je voeten zakken
je strekt je handen naar ze uit
en schreeuwt zonder geluid

ik geef je wolken om te spelen
de hemel is een blauwe ruit
zon en wind zijn nu te delen
de regen koelend op je huid
de wereld zal weer komen
als je handen wakker
worden uit hun dromen