Netgedichten

netgedicht (nr. 7.809):

taal uit ongenaakbaar staal

je glansde en
polijstte niet
maar brak en
hakte stukken
overbodig tot
een vuur

Je smeedde
woorden tot
een taal uit
ongenaakbaar staal
door het vlechten
van metaal

koud en hard
of gloeiend heet
uitgewalst tot
strofen met
het rood gevoel
van diepe warmte

je zinnen
kaalgeslagen
en gewet door
het verleden
snijdt heden
door de strot

ze hebben
het gevreten