Zomer aan het Winschoterdiep

In het lange en vooral rechte, kalme kanaal,
rimpelt het water rustig voor de scherpe boeg uit,
soepel snijdt honderd meter zwart/wit geverfd staal
het water in de lengte doormidden, zonder geluid.

De golfjes knabbelen aan de houtbeschoeide dijken
in een loze poging het lage bouw- en weideland
aan beide zijden van het hoge waterlint te bereiken,
dat weliswaar droogt ligt, maar onder de waterstand.

Nog even deinen de kleine hoentjes op 't oppervlak,
dan is het voorbij, het water herneemt zijn oude kalmte,
ver onder de wolkenloze hemel, die blauw is en strak,
spiegelt het nat, van de lucht de kleur, van de zon de warmte.

Biografie van deze schrijver

Zomer water

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.4 met 8 stemmen 730