Pa (in memoriam)

Een rots was je, in de branding niet te breken,
mijn kinderlijke vertrouwen lag veilig in jouw hand,
die, hoewel krachteloos onder de ziekenhuisdeken,
mij stevig vast bleef houden in de vaderlijke band.

Jouw dood lijkt nu al weer zo lang geleden,
de tijd heelt alle wonden zoals het heet,
jij geloofde niet in de hemel, maar hier beneden,
ouwe reus, is er niemand die je vergeet.

Oh, wat heb je de laatste twee jaar geleden,
wij konden je niet troosten met ons woord:
je vrouw, je verdriet, je stille wens onverhoord,

eenzaam aan tafel, moest je verder in òns heden.
En nu de herinnering, kerel, eindelijk ongestoord,
zullen wij koesteren zoals jij vond dat het hoort.

Biografie van deze schrijver

pa dood

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 15 stemmen 2.110