Netgedichten

netgedicht (nr. 7.817):

speel met zwarte dolken

een staf
de gouden pij
rozen in mijn haar

met wijds gebaar
schik ik de wereld
bloos me dan tot koningin

ontbied de roze wolken
dwing rivieren oeverloos
speel met zwarte dolken

geen land heb ik maar dromen
we juichen met de handen op elkaar
de schijn van goud zal spoedig komen

mijn straf is weer een horizon voorbij
het bloemenkleed vergeet geen taak, ik
die stil ontwaakt, de rozen zijn voor mij