Waddenzee

Wat uiteindelijk overblijft is de stilte.
De wind brengt fluisterend eerst het zilte
zinderen van de golfjes aan de dijk,
doet geluiden smelten, laat sporen in het slijk.
Dwarrelende vogels kwetteren schel het uit,
boven de rimpelende vlakte verstomt hun geluid.
Onder de hemelboog, in wattenkleuren gevangen,
wil 't zeegeruis niet in het oor blijven hangen.
't Wad maakt zo van een kakofonische dans
een geluidloze symfonie in een eindeloze cadans.

Biografie van deze schrijver

waddenzee natuur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 9 stemmen 553