Netgedichten

netgedicht (nr. 7.878):

de stenen zou gaan tellen

ik zag je
nog een keer
je hoofd omdraaien
wat in het tasje graaien
je wuifde met een doek
als laatste groet
ik wist dat je de stenen
zou gaan tellen
tot aan de hoek

ik sloot de deur
proefde nog de
oogst aan geur
die altijd bij je was
als ik je lente zag
de zomer liep
na jaren winteren
voor het eerst
weer in de pas

ik zie ook stenen
op de hoeken die ik ga
ze leiden mij naar wegen
waarop al tijden
niets is te beleven
eindigen op eigen stoep
tenzij ik draai en
jou ga volgen
in je laatste groet