Netgedichten

netgedicht (nr. 7.907):

uit rafels van mijn leven

ik adem je uit
maar in het zachte
geluid weet ik dat
jij bent gebleven
je voelt als
mijn geweten
steels tastend
onderhuids

daar weef je
de draden in
de kleur van
jouw patroon
uit rafels van
mijn leven die ik
je in vertrouwen
heb gegeven

jij vormt
en toekomst
zo het heden
uit de lucht van
het verleden
ik adem je weer in
als nieuwe bruid
jij bent mijn nieuwe huid