Netgedichten

netgedicht (nr. 8.100):

in samen zomer

we lentten in een nieuw begin
ontplooiden in ontdooien
bevruchtten tot een eeuwig samenzijn
de ballast die er was
gaf ons steeds minder last

ik pluk je niet
maar laat je bloeien
groeien in mijn liefdeslied
je wiegt op ongekende tonen
in een onbekend gebied

op nieuwe klanken
van de wind die zon
weer als haar partner vindt
in samen zomer zijn na een
lange winter met verleden pijn

dit is de tijd
van vol bestaan
jezelf eens laten gaan
je niet bekommeren om morgen
maar vandaag genieten zonder zorgen