Netgedichten

netgedicht (nr. 8.114):

je koos de roodste kleuren

mensen zijn gevlucht
naar rust tussen de bomen
mos om op te dromen

in zonnestralen zie je
vlinders dwalen, dansen
muggen boven kroos

kronen vangen zon
onttrekken met hun groen
het zicht op vogels in het licht

daarboven is het open
speelt de wind met
wolken die zij vindt

ik zie gezichten op de boom
vermoed beweging
onder donkere struiken

ik weet dat er
geen geesten huizen
in het trage ruisen

er is alleen het sprookje
dat gevangen zit in mij
door kussen komt het vrij

je lippen zijn mijn roos
je koos de roodste kleuren
ons sprookje gaat gebeuren