je ogen spraken nog het meest
je schemert
op de grens van mijn gedachten
helder en weer vaag
ik zit hier
stil te wachten
tel de uren van vandaag
ik hoorde je
in een gesprek van lang geleden
je ogen spraken nog het meest
je zou weggaan
zonder reden
je vond het welletjes geweest
je was verdwenen
voordat ik je had gekust
ik zag een glimpje van je benen
het heeft zo moeten zijn
je was voor mij te vluchtig
de herinnering doet pijn
Geplaatst in de categorie: liefde