inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 8.173):

Orkaan

Hij klemt zijn vuist boven de tropen
de knokkels zien wit van woede
ingesloten door denkbeeldige cirkels
tussen steenbok en kreeft

hij zet warm en koud listig tegen elkaar op
in een vlaag die aanzwelt tot windkracht twaalf

ik hoor de dreun in mijn krop

de zee zet een hoge borst op
regen stort kletterend neer
druppels als kogels in mijn kop

mijn lemen huis staat langs een meer

de omgekeerde kegel nadert
een luw oog dat zuigt
het is zinloos dat de stad vergadert

ik verwacht niets minder dan de grootste ramp

het afgerukte dak
een krakend gebinte
het nagelaten wrak

in een werveling van splinters
waarna ik van overmacht verkramp

Schrijver: Wim Veen, 5 september 2005


Geplaatst in de categorie: rampen

5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 780

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)