inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 8.175):

Verdoen

Wanneer zij de schil
had mogen verwijderen
van zijn in nevelen
verborgen lichaam

ooit nieuwe pitten
had mogen planten
in de vroege morgen
uren pas dan krijgt

nieuwe aarde vaste grond
in werkelijkheid geplant
waar verrotting haar eigen
weg snijdt, gekarteld en wel

terwijl het masker de grijns
verbergt die gisteren met nu
verbindt in machteloos verdoen
van nimmer vertrouwde tijd

draait het mes ruggelings
een kant op tot aan het lemmet
daar verdwijnt ook bloedend
de laatste glans, gekerfd en wel

Schrijver: metha, 5 september 2005


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 595

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)