Verdoen
Wanneer zij de schil
had mogen verwijderen
van zijn in nevelen
verborgen lichaam
ooit nieuwe pitten
had mogen planten
in de vroege morgen
uren pas dan krijgt
nieuwe aarde vaste grond
in werkelijkheid geplant
waar verrotting haar eigen
weg snijdt, gekarteld en wel
terwijl het masker de grijns
verbergt die gisteren met nu
verbindt in machteloos verdoen
van nimmer vertrouwde tijd
draait het mes ruggelings
een kant op tot aan het lemmet
daar verdwijnt ook bloedend
de laatste glans, gekerfd en wel
Geplaatst in de categorie: verdriet