Netgedichten

netgedicht (nr. 8.179):

Komt straks de herfst...

Een steen, een stem, een lichtinval
en wolken die wat regen gaan beloven;
is dit het één, is dit het al
dat mij 't geluk plots kan ontroven?

Of moet ik verder kijken dan dit klein bestaan
en naar de mensen die zoveel verloren?
Er zijn er elke dag weer heegegaan
maar er zijn ook weer kinderen geboren

en zo gaat 't leven verder, ongevraagd.
Komt straks de herfst met bonte kleuren,
met dagen die wat korter zijn

en naar het afscheid geuren...,
toch wil mijn hart niet treuren
maar hoopvol blijven tot het licht weer daagt.