Plano
Bijtend in een onsje geluk
terwijl ogen haken langs
vertrouwde lippen verbergt
zijn grijns diepe treurnis
de stoel, ditmaal om op te
zitten, houdt het wankele
lichaam niet meer in balans
twee benen zoeken steun
daar waar de geest hem
heeft laten vallen loopt
nu ook zijn lichaam van hem
weg en steelt als laatste
de kleine sleutel, verborgen
voor eenieder kan slechts
het kille witte laken
hem nog warmte schenken
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid