inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 8.243):

De overgang

Een harde confrontatie met wat ik niet meer heb:
de strakke jonge vrouwtjes als spinnen in hun web.
Hij laat zich makkelijk winnen door ieder jong strak wijf.
Ze prikkelen zijn zinnen, zwoel lonkend met hun lijf.

De vrouw van tegenwoordig moet jong zijn, strak, sportief,
zelfstandig en slagvaardig, gebruind en slank en lief.
En ik kijk in de spiegel en constateer al vlug:
dat strakke is voorbij en het komt niet meer terug.

Die spiegel toont geen meisje, maar een volwassen vrouw.
Ik voel me een ontheemde, waar is dat meisje nou...
het kind van zes en achttien, de jonge vrouw zo blij?
Al ziet hij slechts mijn buitenkant; zij leven nog in mij!

Onzeker speur ik verder, betast mijn Rubenslijf.
Mijn lichaam laat me zuchten, ik voel me een oud wijf.
De man van al mijn dromen, van wie ik zielsveel hou,
verlustigt zich steeds vaker aan elke jonge vrouw.

Een wrede les omarmt me , Ik raak mezelf kwijt.
Mijn droom in duizend stukken, ik ben verleden tijd.
In deze glamourwereld moet jong en mooi het zijn.
De schone schijn gaat winnen, mijn God het doet zo’n pijn!

Dat kind van zes en achttien, de vrouw van veertig jaar.
Ik wil mezelf weer terugzien, hem kijken zien naar haar.
Maar alles wordt steeds slapper, mijn lijf is zacht en rond.
Met crèmes bestrijd ik dapper de lijnen rond mijn mond.

juist nu snak ik naar aandacht, naar tederheid en trouw,
naar strelingen en liefde, Ik ben nu volop vrouw.
Maar hij ziet enkel rupsen en heeft geen oog voor mij.
Zo gaat hij penopauzend mijn vlinderzijn voorbij.

Onzeker ga ik verder en trek mijn harde leer:
één zekerheid die rest mij: ik heb geen keuze meer!
En niets kan het nog keren, al doe ik zo mijn best.
De tijd zal het me leren wat mij aan aandacht rest.

Maar ‘t kind in mij blijft leven al word ik stram en oud.
Laat hem maar lekker kijken, al 'ziet' hij het dan fout.
Mijn ogen blijven stralen, ik maak me langzaam vrij.
Ik heb wat hij niet zien wil; ik heb het kind in mij!

Schrijver: joke schilling, 15 september 2005


Geplaatst in de categorie: vrouwen

4.0 met 50 stemmen aantal keer bekeken 1.873

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Marquart
Datum:
2 oktober 2005
Email:
j.marquartcasema.nl
Ook dit gedicht schreeuwt om mijn reaktie. Prachtig in je verwoording van wat je hebt doorvoeld en de stijl en opmaak van het geheel.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)