inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 8.252):

Bevlogen

Gebroken waren haar vleugels
maar vliegen, ja verdomme
vliegen wilde zij
opnieuw en opnieuw vloog
zij hoog boven de wolken
langs het dal van druppels
dat gekscherend golvend
leven genoemd werd

koppig in de wind leerde
zij haar beide vleugels
te spreiden als twee armen
zwevend over diepblauwe
meren en haar onstuimige
zee rustte ze soms heel
even uit in korrelig zand
haar snavel stond niet stil
onbegrepen vloog zij verder

stijgend en soms dalend
ging ze weer op haar bek
maar brak geen vleugels
meer, de pennen hadden
zich gehecht aan een
verloren beeld geschreven
met lange witte lijnen
in een donderende lucht

zelden vloog zij laag genoeg
om haar ik te aanschouwen
eenmaal ontweek ze een
blikseminslag, daalde tot
vlak boven het water
zag omgeven door zachte
rimpels haarzelf in lijnen van
de tijd en ja het was goed

Schrijver: metha, 16 september 2005


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 841

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
hebus
Datum:
18 september 2005
Email:
herman.buysgmail.com
De vlucht, de misvlucht, de schreeuw van de meeuw, een stuk van jezelf, de andere in een volgende eeuw...
Iets ergert me, het: ja verdomme, m.i. niet horend qua woordgebruik. Je dicht: ja, het was goed.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)