Zorgen

Gewikkeld in beweende doeken
draag ik de dagen naar de dood
en vlij ze stervend in zijn schoot
terwijl m’n ogen zorglijk zoeken

naar die ene zwakke schicht
dat ik vast zou willen grijpen
om zijn groei te laten rijpen
tot hij vlamt van levenslicht

Ik omklem met al mijn macht
het sprankje dat spontaan ontspringt
aarzelend…maar toch…’t dwingt
het duister dieper in de nacht

En ik voed, ik voed, ik voed
het telkens kleine hapjes leven
om de dagen kans te geven
te lengen in de zonnegloed

Schrijver: sacrajewa, 25 september 2005

wimimiplanet.nl

Biografie van deze schrijver

leven dood hoop

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 10 stemmen 1.747