inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 8.311):

zag je in het takkenwuiven

ik zag je in het takkenwuiven
kale sprieten zonder hart
er was geen lucht om aan te raken
zelfs het kraken klonk apart

een fluistering van wind
tracht woorden te herinneren
de vaagheid van een spelend kind
meer schiet me niet te binnen

schaduw steekt de vinger op
verwijst naar donkere kanten
ik zie opeens in je gezicht
de trekken van verwanten

de pijn is er van foto's
daar zie ik je verdriet
ik wilde je wel helpen
maar je ogen leefden niet

Schrijver: wil melker, 26 september 2005


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 427

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
wiron
Datum:
27 september 2005
Email:
mobliviongmail.com
Wat een schoonheid. De desolatie van een luchtledig, gepijnigd door herinnering en een misplaatst gevoel van tijd. Erg mooi. Bedankt.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)