Netgedichten

netgedicht (nr. 8.356):

je keek me licht bewolkt aan

je was meer vrouw
dan ik verwachtte
ogen vonkten licht
een gloed van passie
gleed langs mijn gezicht
verschrikt zei ik je naam
je keek me licht bewolkt aan

we zijn gaan lopen
omdat zitten onrust had
je stappen veerden jeugd
de onschuld in je lach
wekte verbazing in de stad
ik keek naar je gezicht
zag hoe jij de tijd vergat
je ogen stralend in verhalen

we zochten rust, een uitkijkpunt
de zee bracht zoveel vragen
zag weer de pijn, het pesten
dat je niet meer kon verdragen
we staarden samen in de verte
verslikten woorden van verdriet
ik streek wat haren uit je ogen
de branding zong haar eigen lied