Netgedichten

netgedicht (nr. 8.440):

dat vlechten hechten was

de matjes die we vlechten
met draadjes van elkaar
de kleuren die wij kiezen,
ze zijn nog lang niet klaar

het patroon in onze ogen
is een harmonie van twee
we vlechten aan de toekomst
nemen zo verleden mee

wat draadjes zijn gevallen
verkleurd nog niet gebruikt
deeltjes uit ons leven
een kans misschien verbruid

die draadjes zijn herinnering
fragmenten uit een tijd
dat vlechten hechten was
echten zonder spijt