Netgedichten

netgedicht (nr. 8.551):

strak langs de vloer

dans je mijn
scherven nog fijn
kristallen tonen
verwonden je voeten

pijn is een maat
vereist concentratie
losheid gevangen
in haar achterban

de dans is voor twee
strak langs de vloer
door ontmoeting onrustig
in het knarsen van zand

de strepen
het vuil kwamen later
ruimte voor twee
werd gevuld met obstakels

al dansend verworven
vergaard ook met vlijt
breuken tot scherven vervallen
krassen zijn er altijd

onze ruimte is klein
het draaien doet pijn
dans je mijn scherven nog fijn