Netgedichten

netgedicht (nr. 8.573):

lopen op het pad van vagevuur

kom ga mee
dagen zijn zo saai
ze lijken leuk en mooi
maar hangen aan elkaar
van moeten en cliche’s

kom ga mee
want dadelijk gaat zon de maan
te lijf en veegt de sterren weg
verdrinkt de oceaan de zee
worden bossen platgelegd

kom ga mee
we stormen en weerlichten
donderen en buien zwichten
voor geweld van onderuit
onderhuidse woede wordt geuit

kom ga mee
de wijde wereld in
we raken van de weg
de wijs niet kwijt
we gaan er tegen in

kom ga mee
janken huilen van verdriet
een ander zien we niet
die rotter leeft dan wij
helpen is er echt niet bij

kom ga mee
ik zie de hemel
door de poorten van de hel
lopen op het pad van vagevuur
is branden uur na uur