Netgedichten

netgedicht (nr. 8.622):

ik kaal de bomen

ik kaal de bomen
scherp de wind
in bladerloos vertonen

weer oogst ik afval
van een zomer vol met leven
sterf drogend wat er is gegeven

ik jaag met buien langs de kust
de kou van het achterland troost
zich met nachtvorst als men rust

warmte in mijn ene hand
klapt tegen winter aan de
andere kant en geeft gedonder

toch schraal ik langzaamaan
de velden en verliest de zomer
eindelijk zijn warme helden

leg onverwacht een witte loper uit
die mijn strenge vorst nog zonder
sporen na te laten heeft gebruikt