Netgedichten

netgedicht (nr. 8.626):

alleen handen voer voor ogen

vreemde ogen kijken
laten ongenoegen blijken
vervloeken me tot in de hel
is dit mijn wereld wel

ik kijk slechts door
de ruiten van mijn geest
kan nog niet naar buiten
chaos is weer langs geweest

handen doen niet
wat ik wil mijn lijf
verkrampt zodat ik gil
ik eis mijn eigen vel

loop met benen die
me niet meer mogen
voeten zijn weer blind
alleen handen voer voor ogen

ik zoek de wereld bij elkaar
gesprokkeld uit vergeten
spreken is een loos gebaar
is leven enkel vreten?