INDISCHE NACHTEN (1)

we zaten 's avonds aan de Javazee
en aten krab, de warmte daalde neer
de dag had geen ontstoken ogen meer
en luchten geurden kleurrijk, macramé

de rijstdamp van dat openlucht diner
besloeg ons venster op de maan, die keer
bedekte zij de sikkels van het zeer
dat om mijn hals hing als een scarabee

dit land, het was van mij, ik was getrouwd
toch voelde ik een kracht die niemand ziet
en alles in het ongewisse liet

bedekt hield wat men liever niet ontvouwt
als onderstreping plantte een muskiet
zijn bajonet in mij uit lijfsbehoud

Biografie van deze schrijver

Indonesië sonnet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 1.682