Je hoorde lief te hebben

woorden wachten
in een doolhof van
donker zinkende
gerechtigheid

het roesten
van je gelaat
tekent het zwerven
langs smalle kieren
en verbannen hoeken

je aders
beitelen al zo lang
de stilte in de morgen
en in je zwart-witte ogen
sterft de dichter
een verborgen dood

nu je leven
later wordt en
je alle woorden vergeet
stroomt slechts de regen

als nachtwind, immer koud

Je hoorde lief te he

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 15 stemmen 519