Hellegrond

jaren kropen vreemd
langs naakte takken
over diep zwart
stukgewoeld land

een maskerade van
donkere bladeren
bedekte mijn snikken
met honend gelach

te zwaar voor ogen
droeg een schuldeloze
de nacht op grauwe
gekromde schouders

grijpend grillig
striemde de gesel
ontloken vruchtig
in verduisterde oorden

eeuwig en eeuwig
veroordeel ik nu
het diep zwarte
hijgende land

schuldig

voor kinderogen gesloten

hellegrond

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 17 stemmen 1.505