Netgedichten

netgedicht (nr. 9.385):

ijle bloem op hoge wind

geluiden waaien aan
de wind verdraagt de tonen
ze vertellen hoe het ons vergaat
in werken en met wonen

soms lijkt het een orkest
waarin de haast het ritme pakt
dan zijn de trommels op zijn best
de rest is even weggezakt

ineens is er die aria.
een ijle bloem op hoge wind
alsof de zon voor even schijnt
in de blijdschap van een kind

de dagen zijn uniek
in de uren klinkt het leven
zingen mensen nu het hoogste lied
of dirigeert een ander de muziek