Netgedichten

netgedicht (nr. 9.423):

paradeert voor mijn gezicht

het is nooit stil
er is altijd iets dat
zich wil laten horen

wil laten weten
dat het geboren is
zijn stilte is gemis

het schraapt een gat
in het spinrag van de nacht
verbaast het duister met geluiden

het fluistert kom erbij
we willen jou omdat jij ons
kunt laten weten dat we leven

het spiegelt in mijn ogen
paradeert voor mijn gezicht
wil mijn gewicht als leven

ik ga nog niet uit mijn cocon
hun wereld blijft gesloten
ik houd me stil en dom