Netgedichten

netgedicht (nr. 9.429):

Eens in Vlissingen

De dag stond stil.
Ik rilde van honger
en at je ogen.
Mijn lijf wilde
je lust vullen.
Je zinnen streelden
mijn gedachten.

Snikheet Vlissingen
zocht je borsten.
Je gaf ze brutaal
en toonde olijk
al je gaven aan mij.
Ik was uitverkoren
de jouwe te zijn,
de enige voor nu.

Ik zweette tranen
om jouw gunst.
Ik traande zweet
om jouw troost.
Ik was aan alle
kusten jouw zee.

Eén moment blijft
me altijd bij.
Met melk en honing
masseerde je mij
een zalig zoet beleg.

Mijn broer pas dood,
ik het eerst levend.