inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1798 - 1860

poëzie (nr. 837):

HET PAARD

- The just mean lies in obedience, which both waits for
the signal to start, and obeys it when given. -


Het krijgspaard, in wiens aâm de rode dampen snuiven
Van d'opgezwollen moed, die hem de borst vervult,
Doet met zijn ijzren hoef de grond rondom hem stuiven,
Daar 't uit te breken poogt in prikklend ongeduld!
Met vaste hand en knie bedwingt hem zijn Berijder,
Tot dat de schelle klank der krijgstrompetten stijgt!
Maar 't teken wordt gehoord! Nu viert de forse Strijder
De teugels aan het dier, dar naar de ontmoeting hijgt!

Het voert zijn meester, als op vleugels, ter viktorie,
Springt tegen kogels in, en over lijken heen,
En, door gehoorzaamheid deelachtig aan de glorie,
Is 't oorlogshafte ros met zijn Berijder één! —
Mijn God! mijn ziel verlangt voor U ten strijd te spoeden!
Maar gaat die zucht te ver, o! tem mijn ongeduld!
Het klemmen van Uw toom zal mij de hoop doen voeden,
Dat Ge in de dag des strijds mijn Ruiter wezen zult!

Poëzy (1882)

Schrijver: Isaac da Costa
Inzender: JM, 4 maart 2006


Geplaatst in de categorie: oorlog

3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 6.066

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Pieter
Datum:
15 januari 2007
Dit is een voor mij, ondanks mijn christelijke opvoeding, een onbegrijpelijk en zeer pathetisch en bombastisch gedicht, op het fanatische af. Onbegrijpelijk dat het zo'n hoge beoordeling krijgt. Wat wordt eigenlijk bedoeld met de dag des strijds? De laatste levensdag, de laatste oordeelsdag of het hele leven?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)