Poëzie

1859 - 1938

poëzie (nr. 4.600):

Door één lief woordje zou zich laten winnen

Door één lief woordje zou zich laten winnen,
Door één gebaar of vriendlijke oog-opslag
Of door een luide open-heldre lach
Na veel gevlei's en zachtjes-aan zoet minnen

Ik, die droef-wachtend op des Levens tinnen
Melodieus zit klagend, naar de dag
Opstijgend glorieus, van wat eens mag
Bevredigen mijn ziel en zachte zinnen.

Ach nimmer heeft één Wezen lief-gehad
Dit arme Zelf, dat maar gestaag moest dwalen
En blij was, als 't een goed'ge hand-druk had,
Maar toch blijft Liefde's Aangezicht mij stralen
In 't donkere toekomst'ge. Ai, laat het falen
Mij, die in Mij-Zelf heb de Grootste Schat.

-------------------------------
uit: Verzen (1894)