Poëzie

1859 - 1881

poëzie (nr. 4.546):

Idealen

"Mijn ideaal van zaligheid en deugd,
't Volmaakte, waar ik immer naar zal streven,"
- Zo spreekt de roos, "is een kortstondig leven,
Vol kleur en geur en tederheid en jeugd." -

"Is dàt me een ideaal!" spreekt de eik. "Genéucht,
Te zien geslachten na geslachten sneven,
En eenzaam, boven lot en dood verheven,
Te staan in statige, eeuwig-kalme vreugd." -

En 't kroos der poel: "Waar dwazen al naar talen!
Ik wens voor alle streven 't enig loon:
Uit water kiemen, en er dood in dalen." -

De hemel lacht, en spreekt op blijde toon:
"Braaf! gij gevoelt uw plicht! Dit toont uw smalen...
Volmaakt u, dan wordt ge allen goed en schoon!"