't Neemt toe, men weet niet hoe

Laatst ging ik in de hof, daar schreef ik op een linde,
Ik sneed in een pompoen de naam van mijn beminde;
Het schrift was eerstmaal teer*, men zag daar anders niet
Als dat het groen gewas beschreidde mijn verdriet:
Maar als* ik naderhand hier weder kwam getreden,
Toen stond ’t uitgepuild* al wat ik had gesneden;
Dies* riep ik overluid*: dus* gaat ’t met de min*,
Daar komt een grote wond ook van een klein begin.

------------------------------------------------------
klein
toen
uitgezet, bol, duidelijk zichtbaar
Daarom
hardop, openlijk
zo
liefde

Sinne- en minnebeelden

Biografie van deze schrijver

pompoen wond min

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 30 stemmen 6.989