'k Zit met mijn lamme benen
'k Zit met mijn lamme benen
in de asse van een stervend vuur.
Ik bid; mijn vrienden wenen;
en 't hangt mijn keel uit op den duur.
Zal ik mij dan vervelen
met langer Job te spelen?
De schoonste lol, de liefste lol
maakt op den einde dol.
De schapen moet men scheren
en de ezels moet men slaan, ja slaan.
Zo wil 'k, in alle zere,
mijn lamme benen gaarne braên.
Mits 'k u dan maar en geve
het zout van dit mijn leven,
en van mijn wrokkig offer, God,
niet worde te eigen spot.
God aan Zee
Schrijver: Karel van de WoestijneInzender: Redactie, 2 augustus 2019
Geplaatst in de categorie: vrijheid