BEKENTENIS
‘Zo immer met ons tweeën,
Vrouwlief, in paradijse rust,
Der wereld vreemd, en onbewust
Van hare kampen, hare weeën…
Dat ware een leven vol van lust,
Met ons tweeën!’
Zij sprong mij op de knieën,
En zag mij aan, zo zoet, zo teer!
En sloeg dan weer hare ogen neer,
Als wou ze mijne blik ontvlieên…
En fluisterde, zo zoet, zo teer:
‘Met ons drieën!’
Inzender: Redactie, 26 februari 2022
Geplaatst in de categorie: kinderen