inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1834 - 1878

poëzie (nr. 4.543):

BEKENTENIS

‘Zo immer met ons tweeën,
Vrouwlief, in paradijse rust,
Der wereld vreemd, en onbewust
Van hare kampen, hare weeën…
Dat ware een leven vol van lust,
Met ons tweeën!’

Zij sprong mij op de knieën,
En zag mij aan, zo zoet, zo teer!
En sloeg dan weer hare ogen neer,
Als wou ze mijne blik ontvlieên…
En fluisterde, zo zoet, zo teer:
‘Met ons drieën!’

Schrijver: Frans de Cort
Inzender: Redactie, 26 februari 2022


Geplaatst in de categorie: kinderen

3.3 met 11 stemmen aantal keer bekeken 2.464

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)