inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1854 - 1915

poëzie (nr. 4.177):

IK DENK SOMTIJDS...

Ik denk somtijds, als ‘t avond wordt,
hoe wij ‘t geluk met voeten
vertraden om een nietig woord,
en hoe we daarvoor boeten.

Ik denk me een huizeke klein en rein
met bloemen in alle hoeken,
een gouden zonnestraal op de vloer,
en hier en daar wat boeken.

Daar midden, geurend en fleurend in,
uw schoonheid, de schalke, de blonde:
Och neen, ‘t geluk lag niet ver, mijn kind,
toch hebben we ‘t niet gevonden.

De zoetgekruide wijn, hij laat
in de beker bittere droesem,
en telkens laat die herinnering
meer bitterheid in mijn boezem.

Schrijver: Victor A. dela Montagne
Inzender: Redactie, 19 februari 2021


Geplaatst in de categorie: spijt

4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.482

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)