Zo gaat de wereld

Toen zij begraven werd,
Toen was ’t als zou zijn hert
Van smarte breken.
Hij knielde bij het graf
En wilde er niet af –
Daar hielp geen smeken.

En daaglijks keerde hij
Naar ’t kerkhof, weende bij
De groene zode,
Waar hij met eigene hand
Een kruis had op geplant
Ter ere der dode.

Een jaar verliep, en nu –
O wis die traan, die
In de ogen perelt –
Mint hij een andere vrouw,
En zweert haar eeuwige trouw…
Zo gaat de wereld!

Liederen (1868)

Biografie van deze schrijver

wereld dood partner

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 13 stemmen 1.847