Poëzie

1877 - 1924

poëzie (nr. 1.027):

Luchtgevecht

De zon die blaast een lustige schalmei
En stuurt haar lichte troep de wolken tegen
De steigerende luchten schoon te vegen, -
De witgebolde vijand schaart zijn rij.

De wind pijpt op zijn doedelzak de zege,
Bestormt de luchtkastele' aan alle zij
En jaagt zijn koppels 't vlugge licht aan lij, -
Het is één strijd, één tintelend bewegen.

't Schaatrend gevecht vervult de hemelgaarde, -
Daar breidt het gouden licht zijn flanken uit,
En spranklend buitlen beî op lachende aarde; -
De daverende zon neemt heel de buit!

Zo breekt mijn lichte geest de laatste wolken,
Zo komt een blij geluk mijn ziel bevolken.